Velites - lekkozbrojna rzymska piechota / Velites - Roman light infantry

Cześć!

Kolejna porcja rzymskich żołnierzy zaprezentowana. Sześćdziesięciu Velites z manufaktury Pendraken w skali 10 mm. Pozwolę sobie przytoczyć krótką wiki-informację na ich temat:

Velites – (łac. żołnierz lekkozbrojny, l. poj. veles) – w rzymskim legionie republikańskim piechota lekkozbrojna, prowadząca działania przed linią manipułów.
Velites byli najmłodsi, najruchliwsi i najmniej doświadczeni spośród żołnierzy wchodzących w skład legionu. Formacja ta wywodziła się z wcześniejszych leves. Na ich uzbrojenie składało się kilka krótkich oszczepów (iaculum) o długości ok. 1,2 m, krótkie miecze i niekiedy okrągłe tarcze (parma), o średnicy poniżej 1 m. Velites nosili często skóry drapieżników (np. wilków), które miały być źródłem mocy. Rzadko używali też lekkich skórzanych hełmów. Grupę zbliżoną do nich wiekiem i wyszkoleniem bojowym, jednak ze znacznymi różnicami w uzbrojeniu, stanowili hastati. Podczas bitwy velites, wysunięci przed pierwszą linię piechoty ciężkozbrojnej, staczali potyczki i nękali przeciwnika pociskami. Kiedy cały legion był gotowy do walki, wycofywali się na tyły przez przerwy między manipułami.

***

Hi!

Another part of the Roman soldiers presented - sixty Velites. Pendraken manufactured by the scale of 10 mm. Let me give a short wiki-information about them:

Velites (singular: veles) were a class of infantry in the Polybian legions of the early Roman republic. Velites were light infantry and skirmishers who were armed with a number of light javelins, or hastae velitares, to fling at the enemy, and also carried short thrusting swords, or gladii for use in melee. They rarely wore armour, as they were the youngest and poorest soldiers in the legion and could not afford much equipment. They did carry small wooden shields for protection though, and wore a headdress made from wolf skin to allow officers to differentiate between them and other heavier legionaries.
Velites did not form their own units; a number of them were attached to each maniple of hastati, principes and triarii. They were typically used as a screening force, driving off enemy skirmishers and disrupting enemy formations with javelin throws before retiring behind the lines to allow the heavier armed hastati to attack. They were normally the ones who engaged war elephants and chariots if they were present on the field; their high mobility and ranged weaponry made them much more effective against these enemies than heavy infantry. An early Roman legion contained approximately 1,000 velites.